۱۴۰۴ فروردین ۲۱, پنجشنبه

اعدام سه زن ایرانی

 ‎ما نگران سه زن هستیم؛ پخشان عزیزی، وریشه مرادی و شریفه محمدی.




‌‏نه فقط از سر همدردی، بلکه از عمق درکی مشترک از خشونتی که هم‌زمان هم زنانه است، هم سیاسی است، و هم ساختاری.


‌‏اتهامات‌شان، واهی‌ست؛ اما سایه اعدام، واقعی‌ست، و ما خوب می‌دانیم که در این نظام، «اتهام واهی» اغلب برای نابودیِ کامل یک زندگی کفایت می‌کند.

‌‏سکوت، در برابر چنین خشونتی، همدستی با خشونتگر است. هر روزی که می‌گذرد، اضطراب ما برای سرنوشت این زنان، شکل فشرده‌تری از وحشتی‌ست که سال‌هاست بر تن‌ها، زبان‌ها و زندگی‌مان تحمیل شده. ما از پیش با این خشونت‌ها و قتل‌ها آشناییم، خشونت و قتل‌هایی که در لفافهٔ قانون، عدالت را به ابزاری برای حذف بدل کرده‌اند.

‌‏نام‌شان را بلند بگوییم پیش از آن‌که دوباره، دیر شود.
‌‏⁧ #وریشه_مرادی
‌‏⁧ #پخشان_عزیزی
‌‏⁧ #شریفه_محمدی
#انقلاب_ژینا
#زن_زندگی_آزادی
#نه_به_حجاب_اجباری
#نه_به_آپارتاید_جنسیتی
#شادی_حق_ماست
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

کودکان کار؛ فراموش‌شدگان خیابانهای شهر

کودکان کار؛ فراموش‌شدگان خیابان‌های شهر وقتی در خیابان قدم می‌زنیم و کودکی را می‌بینیم که با دستان کوچک و چهره‌ای خسته، فال می‌فروشد یا شی...