خشونت فزاینده علیه زنان در ایران؛ ۱۸۱مورد ثبت شده طی یک سال
گزارش تازه مرکز آمار «مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران» نشان می‌دهد که در فاصله ۲۵نوامبر۲۰۲۴ تا ۲۰نوامبر۲۰۲۵ دست‌کم ۱۸۱ مورد مستند از نقض حقوق زنان در ایران ثبت شده است؛ آماری که تنها حداقل واقعیت خشونتی را بازتاب می‌دهد که از محیط خانه تا خیابان و از روابط فردی تا ساختارهای حکومتی جاری است.
بر اساس این داده‌ها، در طول این دوره یک‌ساله ۱۱۰ زن به قتل رسیده‌اند و ۹۳ مورد از شدیدترین اشکال خشونت شامل تجاوز و آزار جنسی، اسیدپاشی، ضرب‌وجرح، خشونت خانگی، یک مورد خودسوزی و یک مورد خودکشی مرتبط با خشونت جنسیتی ثبت شده است.
گزارش تاکید می‌کند بسیاری از پرونده‌ها چندلایه هستند و در بسیاری موارد یک زن هم‌زمان با چند نوع خشونت مواجه شده است؛ در حالی که فشارهای فرهنگی و نبود سازوکار امن گزارش‌دهی باعث می‌شود تعداد واقعی موارد به‌مراتب بیشتر از آمار ثبت‌شده باشد.
در این گزارش بخش مهمی از خشونت علیه زنان ناشی از ساختارهای حکومتی معرفی شده است. تنها در یک سال، چهار زن به دادگاه و ۱۱ زن به ادارات اطلاعات احضار شده‌اند، هفت زن تحت بازجویی قرار گرفته‌اند و یک زن بدون حکم قضایی بازداشت شده است. همچنین ۱۴ زن در رده «بازداشت زنان» ثبت شده‌اند، ۲۷ زن به دلیل «بدحجابی» با پیگرد قضایی یا امنیتی روبه‌رو شده‌اند و دست‌کم ۱۰ نهاد یا مکان مرتبط با فعالیت‌های زنان تعطیل یا پلمب شده است.
نمونه شاخص این فشارها بازداشت نرگس حسینی و انتقال او به بند ۲۰۹ بوده است. در همین دوره، دستگاه قضایی نیز با صدور احکام سنگین از جمله ۴۹ ماه حبس در دادگاه بدوی، ۳۱ ماه حبس در تجدیدنظر، ۱۷۸ ضربه شلاق و جریمه نقدی، نقشی تشدیدکننده در چرخه خشونت علیه زنان داشته است.
بر اساس این داده‌ها، موارد نقض حقوق زنان از همه ۳۱ استان ایران گزارش شده و تهران با حداقل ۵۰ مورد در صدر قرار دارد. پس از آن استان‌های خراسان رضوی، فارس، آذربایجان غربی و کرمانشاه بیشترین سهم را داشته‌اند؛ مسئله‌ای که نشان می‌دهد خشونت علیه زنان محدود به منطقه‌ای خاص نیست و ابعادی سراسری و ساختاری دارد.
آمار همچنین حکایت از افزایش چشمگیر موارد خشونت در ماه‌های دی و بهمن ۱۴۰۳ و در ادامه در بهار و تابستان ۱۴۰۴ دارد؛ هم‌زمان با تشدید فضای امنیتی و تنش‌های سیاسی. بخش قابل توجهی از این موارد حتی توسط رسانه‌های داخلی گزارش شده‌اند، موضوعی که به گفته تهیه‌کنندگان گزارش، از شدت خشونت و دشواری سانسور کامل آن حکایت دارد.
این مرکز در جمع‌بندی خود تلکید می‌کند که موارد ثبت‌شده تنها حداقل نمونه‌های قابل‌تایید خشونت علیه زنان در ایران‌اند و شامل قتل‌های جنسیتی، آزار جنسی، خشونت خانگی، محدودیت‌های اجتماعی، بازداشت‌ها و فشارهای امنیتی و قضایی می‌شوند.
این داده‌ها، که هم‌زمان با روز جهانی منع خشونت علیه زنان منتشر شده‌اند، تصویری از خشونت دوگانه را نشان می‌دهند: خشونتی که در فضای خصوصی، از قتل و تجاوز تا آزارهای پنهان، ادامه دارد و خشونتی که در ساختار قدرت از طریق پرونده‌های مرتبط با پوشش، بازداشت‌های خودسرانه، شلاق و سرکوب نهادهای زنان اعمال می‌شود.
گزارش یادآوری می‌کند که یافته‌های پیشین این مجموعه درباره محرومیت عمدی و شدید زنان از حقوق بنیادین خود به دلیل جنسیت، بعدها در اسناد سازمان ملل مورد استناد قرار گرفت و نشان داد آنچه در ایران رخ می‌دهد یک الگوی تصادفی نیست بلکه بخشی از سیاستی گسترده‌تر است که در آن زنان و دختران عملا کم‌ارزش‌تر تلقی می‌شوند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر