در بُندهش و مینوی خِرد آمده که درختی هست نامش "بَس‌تُخمه" که در میان دریای فَراخکَرد رُسته است، و تخم همه‌ی گیاهان بدوست؛ و فراز نُه کوه آفریده شده است. آن کوهِ سوراخ‌مند که نُه‌هزارو‌نهصدونودونُه جوی از آن جاری‌ست و آب دریاهای هفت‌کشورِ زمین را چشمه از آن‌جاست. این درختی است که دورکننده‌ی غم‌ست و داروها همه از اوست
. و سیمرغ -سئنای درمانگر- آشیانه بدو دارد و چون از آن برخیزد هزار شاخه بر درخت بروید و چون بر آن بنشیند هزار شاخه از آن بشکند و تخم‌های درخت پراکنده شود که از آن گیاهان برویند. و ریشه‌های آن درخت را در آب جفت ماهی‌هایی چرخان از تازِش شر محافظت کنند. نشانه‌های زیادی دلالت بر آن دارد که در قرون اخیر نقش تکرارشونده‌‌ی بالا بر پارچه‌های قلمکار و بسیاری بسترهای دیگر همان درخت زندگی یا بس‌تخمه، مامن سیمرغ است. جالب اینجاست که این درخت همه‌جا به شکل آشنایی تصویر شده که ما آن را سرو می‌دانیم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر