۱۴۰۴ آذر ۳, دوشنبه

محرومیت سهرابیان؛ نه مثل فرگوسن، نه شبیه ماگات، شکل جمهوری‌ اسلامی


محرومیت سهرابیان؛

 نه مثل فرگوسن، نه شبیه ماگات،

 شکل جمهوری‌ اسلامی



 باشگاه استقلال، برای انتشار یک ویدیوی قدیمی، «آرمین سهرابیان» را تا اطلاع بعدی از باشگاه اخراج کرده و گفته است او باید در برابر کمیته انضباطی باشگاه، «پاسخگوی رفتارش» باشد.

ماجرا به انتشار یک ویدیو خصوصی در شبکه‌های اجتماعی برمی‌گردد. تابناک در توصیف این ویدیو نوشته است که این فیلم توسط خود آرمین سهرابیان ضبط‌شده و او درحالی‌که شیشه‌های مشروب (ودکا) روی میز است و آهنگی از هایده در حال پخش بوده، خطاب به مخاطب یا مخاطبانش «سلامتی» می‌دهد.

مدافع باشگاه استقلال می‌گوید که این ویدیو قدیمی است، ارتباطی به زمان کنونی ندارد و توسط دوست قدیمی و دشمن کنونی‌اش در فضای مجازی منتشرشده است.

واکنش بخشی از جامعه هواداری فوتبال ایران قابل‌توجه  است. بسیاری از آرمین سهرابیان دفاع کرده و حتی نوشته‌اند که نباید در زندگی خصوصی مردم سر کشید.

آیا آنچه در این ویدیو دیده شد، بُرشی از یک زندگی خصوصی بازیکنان فوتبال است؟  

شبی که سر الکس به خانه لی شارپ رفت

«صورتش سرخ بود. مثل هرزمانی که می‌خواست لحظاتی بعد، تمام دنیا را به هم بریزد.»

این را «لی شارپ» بازیکن سابق منچستریونایتد از لحظه‌ای روایت می‌کند که در خانه‌اش را بازکرده و انتظار دیدن هر مرد یا زنی را پشت در داشته، جز «سر الکس فرگوسن». لی شارپ حدفاصل سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۶ پیراهن یونایتدها را زیر نظر فرگوسن بر تن می‌کرد.

داستان آن شب زمستانی ژانویه ۱۹۹۲ از زمانی آغاز شد که لی شارپ تصمیم می‌گیرد «رایان گیگز» هم‌بازی پدیده و ستاره ۱۸ ساله را برای یک جشن خصوصی دعوت کند. لی‌ شارپ در پادکست «UTD Podcast» گفته بود: «ما قرار بود به یک کلوب شبانه برویم. اما می‌دانستیم که رییس (الکس فرگوسن) در تمام شهر جاسوس دارد. برای همین تصمیم گرفتیم مهمانی شبانه را از یک جمع کاملا خصوصی از دوستان و خانواده در منزل من برپا کنیم.»

این ادعا را «درن فلچر» نیز مطرح کرده بود. بازیکن پیشین منچستریونایتد در گفت‌وگویی با «sportsjoe» می‌گوید: «فرگوسن از یک شبکه اجتماعی گسترده در بریتانیا برای کنترل ما بهره می‌برد. تقریبا تمامی دربانان باشگاه‌های شبانه با او همکاری می‌کردند. او از جاهایی در مورد رفتارهای ما اطلاعات می‌گرفت که حتی فکرش را نمی‌کردیم.»

برای همین لی شارپ و رایان گیگز به همراه تعدادی از صمیمی‌ترین دوستان و اعضای خانواده‌شان، جشنی شبانه برپا می‌کنند.

لی شارپ آن شب را این‌گونه توضیح می‌دهد: «ساعت ۱۰ شب در خانه‌ام را زدند. فکر می‌کردم یکی از مهمان‌هاست که دیرتر رسیده. در را باز کردم و چهره برافروخته‌اش را دیدم.»

رایان گیگز تعریف می‌کند که الکس فرگوسن وسط مهمانی آمد که فقط ۲ بازیکن تیمش را می‌شناخت. بعد صدایش را ته گلویش انداخته و فریاد زده: «این آشغال‌ها (مهمان‌ها) را همین‌الان از این خانه بینداز بیرون. همین‌الان. همه بروند بیرون به‌جز شما دو نفر.»

لی شارپ می‌گوید که مهمان‌هایش که هیچ‌یک فوتبالیست نبودند، از ترس خشکشان زد، بعضی‌ها از شدت ترس لیوان‌ها از دستشان روی زمین افتاد و بعد همه به‌سرعت خانه را ترک کردند: «سر الکس با لحنی رییس‌مآبانه به من و رایان گفت بنشینید. سپس به من گفت که تو باید الگوی این جوانان باشی، نه راه تخریبشان.»

رایان گیگز نیز آن لحظات را این‌گونه تعریف کرده است: «رییس جلوی من که نشسته بودم و سرم پایین بود ایستاد. جرات نمی‌کردم نگاهش کنم. بعد گفت که تو مایه خجالت مادرت هستی، مایه شرمساری خانواده‌ات، خودت و باشگاه.»

لی شارپ گفته که سر الکس فرگوسن، بعد از فریادهایش، بدون خداحافظی، خانه را ترک می‌کند: «یادم هست فقط یک دیالوگ بین و رایان ردوبدل شد. او به من گفت رفیق! تا حالا حتی مادرم هم این‌طور سرم داد نزده بود.»

بعدازآن فرگوسن، جلسه‌ انضباطی را در باشگاه به ریاست خودش تشکیل داد. هر دو بازیکن جریمه نقدی شدند.

وقتی ماگات دست بازیکنانش را گرفت و بیرون برد

«بازیکنان با سرهای گرم و چشم‌هایی مست در حال رقص گروهی بودند، اما آنچه از دور می‌دیدند نتیجه نوشیدن الکل نبود. آن مرد واقعا داشت با چشم‌هایی خشمگین به سمتشان می‌آمد.»

این بخشی از گزارشی است که نشریه «اشپیگل» آلمان از جشن شبانه بازیکنان «شالکه» در یک «کلوپ شبانه» در سال ۲۰۱۰ میلادی روایت کرده بود.

اشپیگل گزارش کرده بود که چند بازیکن تیم پس از یک شکست گروهشان، تصمیم می‌گیرند به کلوپ شبانه بروند. ۶ بازیکن بدون آن‌که حتی به سایر دوستان، هم‌بازی‌ها یا نزدیکانشان اطلاع بدهند، دورهم در کلوپ شبانه «Nachtresidenz Düsseldorf» جمع می‌شوند و ناگهان «فلیکس ماگات» سرمربی تیم از راه می‌رسد.

«کلاس یان هونتلار» بازیکن وقت شالکه و تیم ملی هلند گفته بود: «وحشت‌زده شدیم. فکر نمی‌کردیم حتی خبردار شود، چه برسد شخصا به چنین جایی بیاید.»

ماگات شخصا دست بازیکنانش را می‌گیرد، از میان جمعیت رد می‌کند و بیرون می‌برد. سرمربی تیم به باشگاه دستور می‌دهد که هر ۶ بازیکن جریمه نقدی شوند و نام آن‌ها را برای ۳ بازی از فهرست تیمش خط می‌زند.

قوانین چه می‌گویند؟

پس از اعلام باشگاه استقلال مبنی بر محرومیت و اخراج موقت آرمین سهرابیان، برخی در شبکه‌های اجتماعی پرسیده‌اند که این جریمه برگرفته از قوانین داخلی فوتبال بوده یا به‌واسطه قوانین شرع حاکم بر کشور؟ 

هیچ باشگاهی، حتی در کشورهای اروپایی، شب‌نشینی و می‌گساری بازیکنانش را برنتابیده که امروز باشگاه استقلال بخواهد در قبال «پیک زدن» آرمین سهرابیان بی‌تفاوت بگذرد.

اما سوال اینجاست؛ اگر فیلم مربوط به مهمانی خصوصی آرمین سهرابیان در شبکه‌های اجتماعی منتشر نمی‌شد، آیا این باشگاه می‌دانست بازیکنش چه رفتاری داشته است؟

تقریبا هیچ‌یک از باشگاه‌ها و مربیان شاغل در فوتبال ایران، در قبال بازیکنانی که دستمزدهایی متفاوت‌تر از تمام اقشار جامعه می‌گیرند، هیچ‌گونه سازوکار مشخصی ندارند. نه مانند مربیان کلاسیک و قدیمی همچون الکس فرگوسن و فلیکس ماگات از جاسوس‌ها و خبرچین‌ها برای محافظت از بازیکنانشان استفاده می‌کنند و نه همچون باشگاه‌های مدرن، برای لحظه‌به‌لحظه زندگی بازیکنان، برنامه و راه‌های نظارتی دارند.

فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) نتوانسته در قبال مشروب نوشیدن بازیکنان حرفه‌ای قوانینی بازدارنده وضع کند. بااین‌حال در اساسنامه‌اش تاکید می‌کند که اگر بازیکنان به‌واسطه نوشیدن الکل یا حضور در پارتی‌های شبانه، «قوانین نزاکت عمومی»، «امنیت فردی یا اجتماعی» یا «قواعد اخلاقی و انضباطی» را نقض کنند، یا هرگونه «درگیری»، «توهین»، «رانندگی در حالت مستی» مرتکب شوند یا «تصویر یا ویدیوهایی که به حیثیت باشگاه یا تیم ملی لطمه می‌زند» از آن‌ها منتشر شود، باشگاه‌ها، فدراسیون‌ها، کنفدراسیون‌های قاره‌ای و حتی فیفا می‌توانند آن‌ها را با جریمه‌هایی شامل بر یک جلسه تا یک سال محرومیت و جریمه نقدی روبرو کنند.

همچنین «کمیته جهانی مبارزه با دوپینگ» (WADA) نیز در اساسنامه‌اش مشروبات الکلی را در فهرست «مواد ممنوعه» خود قرار نداده ولی گفته است که باشگاه‌ها و فدراسیون‌ها می‌توانند از «اهرم‌های بازدارنده» یا «مجازات کوتاه‌مدت» برای جلوگیری از می‌گساری ورزشکاران حرفه‌ای استفاده کنند.

آنچه در مورد آرمین سهرابیان تبدیل به یک ابهام بزرگ می‌شود این است که آیا جشن خصوصی و همراه با نوشیدن الکل، در زمان برگزاری مسابقات رسمی باشگاه صورت گرفته یا در دوره تعطیلات بین فصل؟

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

مربی حکومتی و بی لیاقت فوتسال ایران

شمسایی؛ از فحاشی و کتک‌ زدن  تماشاگران تا چاپلوسی حامیان حکومت