زیر پوست شهر چه خبر است؟
زنان مقتول یک سال گذشته از «طبقه متوسط»؛ قربانیان خاموش خشونتی که تغییر چهره داده است
در لایه‌های پنهان زندگی شهری، آمار زن‌کشی در ایران همچنان روندی نگران‌کننده دارد. بررسی پرونده‌های منتشرشده در یک سال گذشته نشان می‌دهد که خشونت خانگی و قتل‌های ناموسی دیگر تنها در حاشیه‌نشین‌ترین مناطق کشور رخ نمی‌دهد؛ زنان طبقه متوسط نیز increasingly قربانی این چرخه خشونت می‌شوند — زنانی تحصیل‌کرده، شاغل و گاه مستقل که در میانه‌ی فشارهای اقتصادی و
فرهنگی گرفتار شده‌اند.
در گزارش‌های رسمی و غیررسمی، دست‌کم ۱۵۰ تا ۱۶۰ زن در سال گذشته به قتل رسیده‌اند؛ اغلب به دست همسر، پدر یا برادر. اما آنچه کمتر درباره‌اش سخن گفته می‌شود، این است که بخشی از این قربانیان از خانواده‌هایی با وضعیت مالی و فرهنگی متوسط بوده‌اند؛ از معلمان و کارمندان تا پرستاران و دانشجویان. زنانی که نه فقر، بلکه ساختار نابرابر قدرت در خانواده و جامعه آن‌ها را به بن‌بست رسانده است.
یک جامعه‌شناس در تهران در گفت‌وگو با یکی از رسانه‌های داخلی گفته است:
«در طبقه متوسط، زنان معمولاً سطح آگاهی و مطالبه‌گری بیشتری دارند. اما همین مطالبه برای استقلال یا طلاق، در ساختار مردسالارانه به تهدید تبدیل می‌شود. قتل در این طبقه گاهی با ظاهری متفاوت اما با همان منطق کنترل و تملک رخ می‌دهد.»
از سوی دیگر، فشار اقتصادی و فرسایش معیشت طبقه متوسط نیز به تشدید این بحران دامن زده است. طبق داده‌های اقتصادی، کوچک شدن این طبقه در سال‌های اخیر باعث شده تنش‌های خانوادگی، ناامنی روانی و وابستگی مالی افزایش یابد — زمینه‌هایی که به گفته‌ی کارشناسان، بستر اصلی بروز خشونت خانگی هستند.
با وجود این، آمار رسمی از زن‌کشی در ایران وجود ندارد. بسیاری از پرونده‌ها در سایه می‌مانند و حتی نام قربانیان در رسانه‌ها منتشر نمی‌شود. در مواردی هم خانواده‌ها به دلیل ترس از “آبرو” یا فشار اجتماعی، از پیگیری قانونی خودداری می‌کنند.
در غیاب حمایت قانونی، خانه‌های امن و آموزش عمومی برای پیشگیری از خشونت، این چرخه ادامه دارد — و «زیر پوست شهر»، هنوز صدای زنانی شنیده می‌شود که قرار بود زندگی عادی و بی‌حادثه‌ای داشته باشند، اما سهم‌شان از آن فقط تیتر کوتاهی در خبرهای حوادث بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر