تصاویر، «جواد خیابانی» را نشان میدهد که در خانه کشتی ایران، کنار «علیرضا دبیر» نشسته و در مدح و ثنای او صحبت میکند.
در نگاه اول، پیش از منقطع شدن اولین جملات جواد خیابانی میتوان فهمید که رییس فدراسیون کشتی ایران، آگاهانه، از مردی برای ستایش خودش دعوت کرده که ولو هیچ آگاهی و شناختی از رشته کشتی ندارد، اما طی دو دهه اخیر همزمان به مجیزگویی و سرهم کردن جملات بیمعنا، مشهور شده است.
جواد خیابانی میگوید که هرکسی با دیدن امکانات خانه کشتی ایران، «موتور پیاده میکند» و بعد مدعی میشود که امروز آیندهای است که علیرضا دبیر ۲۵ سال پیش تعریف کرد. اما علیرضا دبیر سال ۱۳۷۹ و زمانی که فقط دو سال بود دوبنده تیم ملی کشتی آزاد ایران را بر تن میکرد، در مورد «فردا» حرفی به زبان نیاورده بود.
همزمان، با انتشار گزارشهایی از تخصیص بودجههای دولتی و سهم یک هزار میلیارد تومانی فدراسیون کشتی از لایحه بودجه سال ۱۴۰۵ نزدیکان رسانهای علیرضا دبیر با این توجیه که او «در حال سازندگی در کشتی ایران» است، این بودجه را توجیه کردهاند.
سوال اینجاست که علیرضا دبیر چه ساخته و آیا فدراسیون کشتی حق دارد بیش از «یک چهارم کل بودجه دولتی فدراسیونهای ورزشی ایران» را یک جا برای خود کند؟
کشتی از چه زمان رشته لاکچری ایران شد؟
رسانههای ایران از ۲۶تیر۱۳۹۸ که علیرضا دبیر به ریاست فدراسیون کشتی رسید، به کرات اعتراضهای او نسبت به کمبود بودجه را پوشش دادهاند.
وزارت ورزش و جوانان تیرماه ۱۴۰۱ متوجه میشود که علیرضا دبیر، بدون اطلاع دادن به دولت و این وزارتخانه، بودجهای ۷۰ میلیارد تومانی به صورت پنهانی از مجلس شورای اسلامی گرفته است. با احتساب قیمت دلار در آن روز، علیرضا دبیر مبلغ ۳۴۸ میلیارد تومان با دستور مستقیم «محمدباقر قالیباف» دریافت کرده بود.
او سالهاست که از بودجههای گزاف و نامتعارف بهره میبرد و فدراسیون کشتی را با فاصلهای چشمگیر به پرهزینهترین «سازمان ورزشی» تاریخ ایران تبدیل کرده است.
معدود هواداران یا برخی رسانههای حامی علیرضا دبیر، این بودجهها را حق مشروع کشتی دانسته و مدعی هستند که این رشته ورزشی به عنوان «مدلآورترین رشته ایران در المپیک» باید امتیازات بیشتری نسبت به سایر رشتهها داشته باشد. برخی منتقدان اما میگویند که با اختصاص بیش از یک چهارم بودجه ورزش کشور به فدراسیون تحت ریاست دبیر، فرصت پیشرفت و مدالآوری برای سایر رشتههای ورزشی کاهش پیدا میکند.
سوال کلیدی اما اینجاست که آیا رقبای کشتی ایران در المپیک هم همگی از بودجههای سرسامآور دولتی ارتزاق میکنند؟
آیا رقبای کشتی ایران هم دست در جیب دولت میبرند؟
بودجه دولتی فدراسیون کشتی را میتوان با بودجه سالهای اخیر یکی از جدیترین رقبایش در سطح المپیک مقایسه کرد؛ فدراسیون کشتی آمریکا.
فدراسیون کشتی ایالات متحده آمریکا به عنوان یک «نهاد غیرانتفاعی» به ثبت رسیده است. پس طبق قانون، اجازه برخورداری از «هیچگونه منابع دولتی» را ندارد. با این حال این نهاد مطابق قوانین موظف است که هر سال فرم ۹۹۰ مالیاتی (Form 990) را به سازمان امور مالیاتی آمریکا (IRS) تحویل دهد؛ تمامی جزییات درآمدها و هزینهها از ابتدای سپتامبر هر سال تا پایان آگوست سال بعد.
فرم مالیاتی ۹۹۰ اما چیست؟ این فرم شامل گزارشی است که هر سال توسط سازمانهای غیرانتفاعی مانند فدراسیون فوتبال یا فدراسیون کشتی که در آمریکا به ثبت رسیدهاند کامل میشود، به دست سازمان امور مالیاتی آمریکا میرسد تا ثابت شود که این سازمانها از کجا به درآمد رسیدهاند، پولشان را کجا خرج کردهاند، و آیا اساسا مطابق ماموریت غیرانتفاعی خود عمل کردهاند یا نه.
امتیاز هر سازمان غیردولتی در آمریکا که این «فرم مالیاتی ۹۹۰» را طی سه سال تحویل ندهد، لغو خواهد شد.
در این فرم، باید کل درآمدها به صورت تفکیک شده مشخص شده باشد. کل هزینهها حتی در جزییترین موارد لحاظ شود و مشخص باشد که روابط مالی خاص یا تعارض منافع احتمالی با دستگاههای دیگر وجود دارد یا نه.
طبق اطلاعات درج شده در سازمان امور مالیاتی آمریکا، فدراسیون کشتی این کشور در سال منتهی به آگوست ۲۰۲۴ درآمدی بیش از ۲۴ میلیون دلار داشته است. همین اسناد نشان میدهد که این فدراسیون در همین سال بیش از ۲۰ میلیون دلار در رشته کشتی هزینه کرده بود. در سال ۲۰۲۵ درآمد این فدراسیون به ۲۶ میلیون دلار و هزینههایش به ۱۷ میلیون دلار رسیده است.
حالا طبق اطلاعات ارایه شده از تمامی درآمدهای فدراسیون کشتی آمریکا، بودجه دولتی یا آنچه فدراسیون کشتی این کشور از نهادهای دولتی ایالات متحده طی سالهای ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ دریافت کرده چقدر بوده است؟ صفر دلار.
از درآمدهای فدراسیون کشتی آمریکا چه میدانیم؟
نهاد غیرانتفاعی در آمریکا اجازه دسترسی به بودجه دولتی را ندارد. در عین حال دولت برای رشد این سازمانها، فرصتهای کافی در اختیارشان قرار میدهد.
فدراسیون کشتی آمریکا در سال ۲۰۲۵ بیش از ۷۹ درصد از درآمدهای خود را از محل «خدمات برنامهای» (Program Services) به دست آورده است. یعنی درآمدهایی که از اسپانسرها، قراردادهای تجاری، گرفتن حق عضویت، برگزاری رویدادها، برپایی دورههای آموزش و سرمایهگذاری روی برنامههای عملیاتی و حتی عمرانی به دست آورده بود.
بیش از ۱۸ درصد از درآمد این فدراسیون هم در «کمکهای مردمی و سازمانهای غیرانتفاعی» دیده شده است؛ بیش از ۵۰ میلیون دلار.
این سازمانها باز هم طبق قوانین ایالات متحده آمریکا، در قبال کمکهای خود نباید توقعی در زمینه پوشش خبری، تبلیغات یا سرمایهگذاری داشته باشند. به صورت نمونه یک نهاد حقوق بشری در آمریکا به فدراسیون کشتی اعلام میکند که هزینههای آموزش کشتی به نوجوانان و نونهالان در چند شهر یا ایالات را پرداخت میکند.
به این ترتیب میتوان درک کرد که فدراسیون کشتی آمریکا نه تنها از بودجه دولتی ارتزاق نمیکند که در گردش سرمایه و سودآوری نیز سهیم است. از منابع خیریه به بهترین شکل استفاده میکند، پای اسپانسرها را به ورزش کشورش میکشد و هر ساله به صورت دقیق حتی هزینههای مربوط به رفت و آمد ورزشکاران رده پایه را نیز به اطلاع سازمان مالیاتی آمریکا میرساند.
فدراسیون کشتی آمریکا در پایان سال ۲۰۲۵ بیش از ۹ میلیون دلار سودآوری خالص داشته است؛ بدون اینکه سربار بودجههای دولتی باشد.
در نظر بگیریم که فدراسیون کشتی آمریکا در دو بخش زنان و مردان سرمایهگذاری میکند و فدراسیون کشتی جمهوری اسلامی فقط در بخش مردان؛ ایران سالهاست که حق کشتی گرفتن را از زنان ایرانی سلب کرده است.
چرا نباید هزینهها و درآمدهای فدراسیون کشتی اعلام شود؟
اگر فدراسیون کشتی آمریکا موظف است تمامی درآمدها و هزینههایش را به صورت رسمی اعلام کند، علیرضا دبیر هم برای نشان دادن عملکردش، از جواد خیابانی میخواهد که کنار او بنشیند و با ادبیات منحصر به فردش بگوید که با دیدن عملکرد دبیر، موتور پایین آورده است.
فدراسیون کشتی در سالهای اخیر، کنار بودجههای نامتعارف دولتی از اسپانسرهای دولتی و درآمدهای محیطی هم برخوردار شده بود. هزینههای مرتبط با سفر کشتیگیرانش به رقابتهای المپیک پاریس با هزینه کمیته المپیک جمهوری اسلامی بود و در بودجه سال ۱۴۰۵ نیز «تامین هزینه ورزشکاران برای سفر به بازیهای آسیایی» گنجانده شده است.
نگاهی به بخش درآمدهای لایحه بودجه دولت جمهوری اسلامی در سال ۱۴۰۵ نشان میدهد که تنها ۱۳درصد از درآمد دولت متکی به فروش نفت خواهد بود و بیش از ۸۰ درصد بودجه حکومت از محل «افزایش مالیاتها»، «عوارض گمرک»، «عوارض خروج از کشور»، «مالیات بر ارزش افزوده» و به عبارتی از جیب مردم ایران تامین خواهد شد.
با این حال علیرضا دبیر هرگز نیازی نمیبیند که در قبال دریافت بیش از یک چهارم کل بودجه دولت برای ۵۲ فدراسیون و انجمن ورزشی در ایران، پاسخگوی درآمدها و هزینهها باشد. همواره فدراسیون کشتی را بدهکار و مقروض معرفی میکند و خواهان بالا رفتن بودجه میشود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر