سالهای سقوط خواهران منصوریان؛ فحاشی و کتککاری در آغوش حکومت
شهربانو منصوریان» و «سهیلا منصوریان» خواهران ووشوکار ایرانی، به ترتیب به ۱۴ ماه و ۱۰ ماه محرومیت از هرگونه فعالیت حرفهای مرتبط با رشته ورزشی ووشو محروم شدند.
فدراسیون ووشو ایران دلیل این تصمیم انضباطی را «تخلفات منافی اخلاق»، «توهین»، «افترا»، «نشر اکاذیب» و «تشویش اذهان عمومی در فضای مجازی» دانسته است.
خواهران منصوریان چگونه از اوج محبوبیت به پایینترین سطح مقبولیت اجتماعی سقوط کردند و چرا جامعهای که روزی آنها را نشانهای از «زنان قوی خودساخته ایران» میدانست، حالا حتی نسبت به خبر محرومیتهای طولانی مدت آنها واکنش مثبت نشان میدهد؟
خواهران منصوریان را اولین بار چگونه شناختیم؟
سال ۱۳۹۵ «مهتاب کرامتی» در دهمین «جشنواره بینالمللی سینما حقیقت» جایزه بهترین فیلم بلند را برد. فیلمی با عنوان «صفر تا سکو» که به زندگی خواهران «منصوریان» می پرداخت.
نقش اول فیلم در مورد «الهه منصوریان» بود؛ دختری که پس از نخستین اکران این فیلم، به خبرنگاران گفت: «این فیلم واقعیات زندگی من و خواهرانم است؛ سختی هایی که در گذشته داشتیم و تلاشهایی که برای رسیدن به زندگی بهتر و رسیدن به آرزوهایمان کردیم.»
همان سال الهه منصوریان را به عنوان قهرمان جهان میشناختند. اولین مدالش را اما وقتی کمتر از ۱۹ سال سن داشت به دست آورد و نایب قهرمان جهان شد.
الهه منصوریان همان سال در گفت و گو با «احسان علیخانی» در برنامه «ماه عسل»، از مشکلات متعدد مالی در سالهای کودکی حرف زد و گفت: «پدرم آنقدر پول نداشت که برای من لباس بخرد. با زحمت فقط شکم ما را پر می کرد.» در همان برنامه شهربانو و سهیلا هم کنارش بودند.
شهربانو منصوریان سال ۱۳۸۸ وقتی ۲۴ سال سن داشت، باشگاه کوچک آموزش ورزشهای رزمی را در شهر «سمیرم» استان اصفهان راهاندازی کرد. باشگاهی که خودش در برنامه ماه عسل گفته بود که با هدف «تامین مخارج زندگی خانواده پرجمعیتش» راهاندازی شد، اما از دل آن دو خواهر ملیپوش ووشو بیرون آمد؛ سهیلا و الهه.
شهربانو گفته بود: «اولین نفر در خانوادهمان من بودم که سمت ووشو رفت. من باشگاهی بسیار کوچک در شهر خودمان داشتم و از خواهرانم میخواستم همیشه در این باشگاه حضور داشته باشند و تمرین کنند. همین باعث شد که آن ها به سمت ووشو کشیده شدند.»
هر سه خواهر تا پیش از آغاز ووشو، کنار پدرشان در سمیرم کشاورزی میکردند. برای همین زندگیشان در سالهای ابتدایی دهه ۱۳۹۰ خورشیدی که همراه با درو کردن مدالهای جهانی ووشو بود، مورد توجه قرار میگرفت.
از همراهیهای صمیمانه خواهران منصوریان با حکومت چه به یاد داریم؟
خواهران منصوریان از اواسط و اواخر دهه ۱۳۹۰خورشیدی، به این نتیجه رسیدند، که راه جدیدی برای دست یافتن به موقعیتها و فرصتهای مالی بهتر پیدا کنند.
شهربانو منصوریان که تا سال ۱۳۹۷ به عنوان یک چهره خاص در ورزش ایران شناخته میشد، مهرماه این سال به دیدار «علی خامنهای» رهبر جمهوری اسلامی رفت و پس از ملاقات به او به خبرنگاران گفت: «این صمیمانهترین دیدار ورزشکاران با رهبر معظم انقلاب بود.» همچنین الهه منصوریان نیز از علی خامنهای «خواهش» کرده بود که فیلم «صفر تا سکو» ساخته مهتاب کرامتی را تماشا کند.
البته اولین بار نبود که خانواده منصوریان به دیدار رهبر جمهوری اسلامی میرفتند. سال ۱۳۹۶ الهه و شهربانو و سهیلا به همراه مادرشان، علی خامنهای را از نزدیک ملاقات کرده بودند. اما آنچه بذر ناامیدی و بیاعتمادی جامعه به خواهران منصوریان را کاشت، بیتوجهی این سه خواهر به اتفاقاتی بود که همزمان و پیش از ملاقاتشان با رهبر حکومت در شهرهای مرکزی و جنوبی ایران از جمله استان اصفهان رخ میداد.
اعتراضات کشاورزان و کارگران در شهرهای اهواز، اراک، شوشتر، تهران، کرج، مشهد، کرمانشاه و بسیاری از شهرهای استان اصفهان سال ۱۳۹۷ از اردیبهشت این سال تا پایان بهمنماه به کرات اتفاق افتاد و هر بار با شدیدترین سرکوبها از سوی نیروهای امنیتی و سرکوب جمهوری اسلامی همراه شد.
چرا خواهران منصوریان با درگیری و حاشیه پیوند خوردهاند؟
خواهران منصوریان از سال ۱۳۹۷ در طبقه «ورزشکاران خاکستری» قرار گرفتند. نه مانند «مهدی طارمی»، «علیرضا جهانبخش»، «حمید سوریان»، «علیرضا دبیر»، «احسان حدادی» و «هادی ساعی» همسویی و همراهی خود با سیاستهای نظام، حتی در سرکوب مردم کشورشان را همراهی و تایید کردند و نه مانند «علی دایی»، «علی کریمی»، «وریا غفوری» یا «رسول خادم» و «محمد احمدزاده» کنار مردم کشورشان ایستادند.
از شهربانو، الهه و سهیلا منصوریان، سکوتهایی سنگین و دائمی در جریان اعتراضات ۱۳۹۷، اعتراضات به گرانی بنزین در آبان ۱۳۹۸، اعتراضها به سقوط هواپیمای اوکراینی و اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ دیده شده است. این سه حتی یک بار در قبال موضوعات اجتماعی مربوط به مردم، کشور، استان یا شهرشان واکنشی نشان ندادند.
اما این به معنی منفعل بودنشان در تمامی موضوعات نیست. شهربانو منصوریان که در سالهای اخیر به قدارهکشی، فحاشی و ضرب و شتم منتقدانش مشهور شده، فروردین ۱۴۰۲ در واکنش به انتشار تصاویری از «نماز خواندن علیرضا دبیر در جلسه با وزیر ورزش و جوانان» از رییس فدراسیون کشتی حمایت کرد و گفت: «آقای دبیر لیاقت داشت شد عضو شورای شهر، لیاقت دارد شده رییس فدراسیون. من هم در کلاس مدرسه اذان گفتند وسط درس نماز خواندم. چه ایرادی دارد؟ دمش گرم.»
آنها هرچند در قبال موضوعات اجتماعی در سکوت هستند، اما در همین سالها به کرات اخباری از درگیریهای شفاهی و فیزیکیشان با مردم در رسانههای رسمی منتشر شده است.
رسانههای ایران ۲۴تیر۱۴۰۱ از درگیری فیزیکی خواهران منصوریان در جریان مسابقات انتخابی تیم ملی ووشو با برخی از تماشاگران و همراهان سایر ورزشکاران خبر دادند. تصاویر این درگیریها که شهربانو و الهه منصوریان را در حال ضرب و شتم دیگران نشان میداد بارها در شبکههای اجتماعی منتشر شد.
یک سال بعد ویدیویی از خواهران منصوریان منتشر شد که مدعی بودند «افرادی ناشناس» به محل اقامت آنها در کمپ تیمهای ملی ووشو در مجموعه آزادی حمله کردهاند. خبرگزاری ایسنا یک روز بعد یعنی ۲تیر۱۴۰۲ در گزارشی این حمله را بر سر خصومتهای شخصی میان پدر یک «دختر ووشوکار» با خواهران منصوریان دانست و ادعا کرد که پیش از این نیز درگیریهایی میان خواهران منصوریان با این پدر وجود داشته است.
در همان روز یعنی یک روز پس از حمله پدر دختر ووشوکار به خواهران منصوریان، «خبرآنلاین» و برخی رسانهها در ایران از حمله شهربانو منصوریان و خواهرانش با «شمشیر» و «بیل» به همان پدر خبر دادند.
خبرآنلاین در گزارش خود نوشته بود که پدر این دختر، مبلغ ۵۰۰ میلیون تومان به حساب شهربانو منصوریان واریز کرده بود تا از دخترش برای رسیدن به اردوی تیم ملی حمایت کند.اما شهربانو منصوریان پس از دریافت پول، دیگر پاسخ این خانواده را نمیدهد.
یک روز بعد، با وجود حمله خواهران منصوریان با شمشیر و بیل به این مرد، دستور بازداشت فرد مضروب توسط دادسرای جنایی تهران صادر میشود.
وقتی پای منافع وسط کشیده شد
آخرین درگیری که به احکام سنگین از سوی فدراسیون ووشو انجامید، به بلندپروازیها، باجخواهیها و توهینهای خواهران منصوریان در شبکههای اجتماعی مرتبط میشود.
روزنامه «هممیهن» در گزارشی به چرایی این اتفاق پرداخته و نوشته است الهه منصوریان که چندی پیش اعلام کرد از دنیای حرفهای ووشو خداحافظی کرده، برای مسابقات کشورهای اسلامی بهعنوان سرمربی تیم ملی زنان معرفی شد. تیم او در بازیهای کشورهای اسلامی نتایج خوبی به دست آورد، با این حال الهه منصوریان با انتشار پستی در اینستاگرام از هدایت تیم ملی ووشو استعفا کرد تا بهزعم خودش، رئیس فدراسیون را تحتفشار قرار دهد.
این بار برخلاف تمام سالهای اخیر که فدراسیون ووشو مقابل خواهران منصوریان عقبنشینی میکرد، رییس فدراسیون با استعفای الهه منصوریان موافقت کرد. همین باعث شد که خواهر بزرگترش شهربانو منصوریان، با انتشار پستی اعلام کند که با حمایت و دستور مستقیم «مسعود پزشکیان»، الهه به تیم ملی برمیگردد.
مشخص نیست اگر الهه منصوریان با تصمیم شخصی خود استعفا داده، چه نیازی به وساطت رییس جمهوری وجود داشت؟ اما رسانههای ایران همزمان با این ادعا، از تکذیب شدن دخالت رییس جمهور در مسایل مرتبط با فدراسیون ووشو خبر دادند. روزنامه هممیهن نیز نوشته بود که رییس جمهور مشکلات بزرگتری از سرمربیگری تیمهای ملی ووشو زنان و مردان ایران دارد.
پس از آن بود که شهربانو و سهیلا منصوریان، دو خواهر سرمربی مستعفی تیم ملی ووشو زنان ایران، در پستهای اینستاگرامی خود نه تنها به مدیران فدراسیون ووشو فحاشی کردند که حتی مدعی شدند که ۱۰ میلیارد تومان پول در این فدراسیون ناپدید شده است.
شهربانو منصوریان در رفتاری غیرمتعارف و شبیه به پروندهسازهای امنیتی به رسانههای ایران گفت: «در گفتوگو با یکی از ارگانهای دولتی، عکسهایی از مدیران ووشو در اختیار این نهاد دولتی قرار دادم که نشان میدهد آقای مدیر فدراسیون ووشو در سفر خارج از کشور در میهمانیهای نامتعارف حضور داشته است.»
رسانههای ایران، این نوع افشاگری و تشکیل پرونده دادن برای روسای فدراسیون ووشو را همزمان «باجخواهی» و «همدستی» دانسته و پرسیدهاند که چرا تاکنون خواهران منصوریان در قبال آنچه فساد و فحشا مینامند، سکوت کرده بودند؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر