واکنش سخنگوی دولت اصلاحات به خضریان:دم خروس یا قسم حضرت عباس!
کدام را
باور کنیم؟
باور کنیم؟
كسي كه راجع به صدمیلیون تومان (کمتر از هزار دلار) افشاگری می‌کند، یادش رفته در مقابل فساد ۳ میلیارد دلاری رفقایش در "چای
دبش" نه تنها سرشان را مثل کبک زیر برف کرده بلکه حمایت كردند
ظاهر جمله
«کسی که راجع به صدمیلیون تومان افشاگری می‌کند، یادش رفته در مقابل فساد ۳ میلیارد دلاری رفقایش در چای دبش، نه تنها سرش را مثل کبک زیر برف کرده بلکه حمایت کرد.»
معنای مستقیم
- گوینده می‌گوید: فرد یا گروهی امروز با شور و حرارت درباره فساد یا سوءاستفاده‌ای نسبتاً کوچک (۱۰۰ میلیون تومان) حرف می‌زنند و افشاگری می‌کنند.
- اما همین‌ها در برابر فساد عظیم و سازمان‌یافته چند میلیارد دلاری (پرونده «چای دبش») که دوستان یا هم‌فکرانشان در آن نقش داشته‌اند، سکوت کرده یا حتی از آن دفاع کرده‌اند.
لایه کنایه و نقد
اینجا کنایه به ریاکاری سیاسی و اخلاقی است.
گوینده در واقع می‌گوید:
«ادعای مبارزه با فساد، وقتی انتخابی و گزینشی باشد، دیگر مبارزه نیست — ابزار سیاسی است.»
به بیان دیگر، کسی که فساد کوچک را فریاد می‌زند اما فساد بزرگ را نادیده می‌گیرد، در پی حقیقت یا عدالت نیست؛ بلکه از “فساد” فقط وقتی حرف می‌زند که به نفع خودش باشد.
پیام ضمنی اجتماعی و سیاسیاین جمله انعکاسی از بی‌اعتمادی عمومی نسبت به شعارهای ضد فساد در فضای سیاسی ایران است.مردم بارها دیده‌اند که افشاگری‌ها هدفمند، جناحی یا تبلیغاتی هستند: علیه رقیب، نه علیه فساد.پرونده «چای دبش» به دلیل رقم بزرگ و ارتباط با برخی چهره‌ها، نماد همین دوگانگی شده است؛ یعنی فساد ساختاری که از “خودی‌ها” پوشانده می‌شود ولی برای “دیگری‌ها” جار زده می‌شود.
این جمله می‌گوید:«عدالت و مبارزه با فساد وقتی اعتبار دارد که همه‌جانبه باشد. اگر فقط فساد دشمن را ببینی و چشم بر فساد دوست ببندی، تو نه عدالت‌خواهی و نه صادق بلکه ابزار سیاسی هست
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر