تالاب‌های کوچک می‌تواند از انقراض پرندگان مهاجر جلوگیری کند؟
سرگردانی در سرزمین بی‌تالاب
فرض کنید از تهران عازم زاهدان هستید. مسیر طولانی است و باک بنزین شما ظرفیت محدودی دارد. به‌ناچار در میانه راه ناچار می‌شوید بنزین بزنید. باز فرض بگیریم پمپ بنزین تعطیل شده باشد و هیچ ماشینی هم برای کمک توقف نکند. چه می‌کنید؟
احتمالاً سراغ اولین آبادی نزدیک می‌روید، اما اگر شهر و روستایی نباشد، آنتن موبایل خط ندهد و در جاده‌ای خاکی و فرعی دورافتاده گیر افتاده باشید، چه؟
زندگی پرندگان مهاجر در ایران همین‌قدر سخت است و البته پیچیده‌تر از این مثال ساده! تالاب‌ها که نقش پمپ بنزین را برای پرنده‌ها دارند، خشک شده‌اند یا شرایط‌شان مساعد نیست.
پرندگان سرگردان به هر دری می‌زنند تا آبی پیدا کنند، برخی پساب گیرشان می‌آید، برخی شکار می‌شوند، گروه سوم خوش‌شانس هستند و به سفرشان ادامه می‌‌دهند.
آنها که خودشان را با بحران سازگارتر می‌کنند، جمعیتشان افزایش می‌‌یابد، گونه‌های حساس‌تر به آرامی محو می‌شوند و در ادامه تبعات آن تنوع‌زیستی ایران را تحت‌تأثیر خود قرار می‌‌دهد. وضعیت تالاب‌ها و پرندگان مهاجر یکی داستان است پر آب چشم!
با شروع فصل سرد، پرندگان مهاجر از شمال دریای خزر به‌سمت آفریقا سرازیر می‌شوند. آنها در میانه راه به ایران می‌‌رسند، سرزمینی که خشک شدن سریالی تالاب‌هایش، باعث طوفان‌های گردوغبار در استان‌‌های مختلف نظیر خوزستان، اصفهان، تهران، سیستان‌وبلوچستان و… شده است.
پرنده‌های خسته از آسمان دنبال ردی از آب می‌گردند تا فرود آیند، چه آب بیابند و چه نه، هر دو حالت برای آنها یک ماجراجویی پرمخاطره با احتمال مرگ بالا است.
«ایمان ابراهیمی»، حفاظتگر معتقد است گرچه جایگاه ایران را در زمینه حفاظت از پرندگان ویژه و جهانی است، اما این مساله نه برای مسئولان در کشورمان و نه نهادهای بین‌المللی و سایر کشورها جا نیفتاده.
آنها هنوز نقش تعیین‌کننده ایران در موفقیت یا شکست حفاظت از این گونه‌ها را جدی نگرفته‌اند. تبعات این نادیده گرفتن هم واضح است؛ «کاهش چشمگیر جمعیت پرندگان مهاجر در این مسیر.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر