▫️ ویدیویی که به‌تازگی در فضای مجازی دست به دست می شود، شهردار یکی از مناطق تهران را در حال سرکشی به اماکن عمومی نشان می‌دهد؛ با لحنی تند ، پیمانکاران را مؤاخذه می‌کند، جریمه ۵۰ میلیونی صادر می‌کند و در جای دیگر هم دستور نصب صندلی و آلاچیق می‌دهد.
▫️از مقابل مغازه میوه فروشی می‌گذرد و می‌گوید دلش می‌خواهد آن مغازه سه روز تعطیل باشد. معیار روزهای تعطیل شده مشخص نیست.
▫️نخستین پرسش این است: این جریمه‌ها و دستورات، بر چه اساس قانونی صادر شده‌اند؟ ،گاه:
▫️این کار بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد، هر کسی که سابقه‌ای در امور اداری داشته باشد، می‌داند که تصمیم‌گیری‌های اداری پیچیدگی زیادی دارند. آهنگ تصمیم‌گیری‌های هیئتی با اقدامات فردی متفاوت است. بالاخره بودجه لازم است، مقررات وجود دارد، طرح تفصیلی باید رعایت شود، هماهنگی‌های بین دستگاهی نیاز است. به نظر من، این فقط یک فیلم تبلیغاتی بود و نباید آن را جدی گرفت و بیشتر شبیه یک نمایش تبلیغاتی است، به نظر می‌آید دوره این حرف‌ها گذشته. حالا بروید بررسی کنید، ببینید از میان تمام دستوراتی که داده شده، چند مورد واقعاً اجرایی شده‌اند؟ به نظرم بیشتر شبیه فیلم است، شاید هم فیلم طنز.
▫️این‌که یک نفر به عنوان سوپرمن وسط بپرد و بخواهد همه مشکلات را شخصاً حل کند، این مدل دیگر برای سازمان‌های اداری کارایی ندارد.
▫️حتی لباسی هم که آن فرد پوشیده بود، مناسب نبود. شهردار، حتی اگر شهردار منطقه باشد، باید نماد نظم و قانون باشد.
▫️این مدل تصمیم‌گیری، البته در دولت هم هست ربطی هم به دولت فعلی ندارد؛ وقتی به سفر استانی می‌روید و ناگهان تصمیمی می‌گیرید یا دستوری صادر می‌کنید، همین رفتار را تکرار می‌کنید. این شهردار هم همان کار را کرده، کار عجیبی نکرده. همان مدلی که امروز در کشور رایج است.
▫️دولتمردان تصور می‌کنند اگر از تهران بلند شوند و بروند مثلاً در بلوچستان یا ایلام، می‌توانند تصمیمات خارق‌العاده بگیرند و همه مشکلات را همان‌جا حل کنند. این چیزی است که در سطوح بالای مدیریتی هم وجود دارد.
محمد حقانی، معاون پیشین خدمات شهری:
▫️جریمه و برخورد با پیمانکاران متخلف نباید بر اساس احساسات یا سلیقه‌های فردی باشد.این نوع رفتارها به تضعیف بدنه پیمانکاران خدمات شهری منجر می‌شود.
▫️برخورد قانونی با تخلفات ضروری است، اما همزمان باید از پیمانکاران درستکار و حرفه‌ای حمایت شود تا ساختار خدمات شهری از ثبات، قدرت اجرایی و کیفیت لازم برخوردار باشد. این شیوه «اقتدارنمایی» در مقابل «اقتدار نهادمند» قرار می‌گیرد. جامعه امروز، تفاوت میان مدیریت واقعی و شوآف رسانه‌ای را تشخیص می‌دهد. شهروندان تغییر را در زندگی روزمره لمس می‌کنند، نه در هیاهوی دوربین.
مرگ بر زاکانی شهردار تهران و دارو دسته کثیف او
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر