بررسی ارتباط عوامل تاثیر گذار با حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max) کارگران معدنی

 مقدمه: اندازه گيري بيشترين ظرفيت هوازي (VO2-max) در ايجاد تناسب فيزيولوژيك بين كارگر و كار اهميت دارد. بدين ترتيب، علاوه بر حفظ تندرستي و توانايي جسمي، ميزان توليد و بهره وري نيز بيشتر خواهد شد. مطالعه حاضر با هدف برآورد ظرفيت هوازي و تعيين عوامل موثر بر آن در كارگران معدن انجام شد. از آن جايي كه برآورد حداكثر ظرفيت هوازي كارگران معدن در ايران براي اولين بار در اين مطالعه انجام گرديد، ثبت اين داده ها در بانك اطلاعات داده هاي كشوري بسيار مفيد خواهد بود.

روش ها: در مطالعه مقطعي حاضر، 85 نفر از كارگران يك معدن زيرزميني در استان اصفهان مورد بررسي قرار گرفتند و اطلاعات دموگرافيك و شاخص هاي قد، وزن، شاخص توده بدني (Body mass index يا BMI) و ضربان قلب آنان اندازه گيري و ثبت گرديد. ميزان VO2-max نيز بر اساس نموگرام آستراند و با استفاده از دوچرخه ارگومتر محاسبه شد. در نهايت، ارتباط متغيرهاي ثبت شده با ظرفيت هوازي با استفاده از آزمون هاي Independent t و آناليز رگرسيون در نرم افزار 

SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.

يافته ها: ميانگين ظرفيت هوازي در كارگران 86/0 ± 22/4 ليتر در دقيقه به دست آمد. نتايج حاصل از آناليز رگرسيون نشان داد كه بين ظرفيت هوازي با BMI، سن و سابقه كاري ارتباط معني داري وجود نداشت. همچنين، بر اساس نتايج آزمون t، بين ظرفيت هوازي با سيگار كشيدن (036/0 = P) و ورزش كردن (001/0 > P) رابطه معني داري مشاهده شد.

نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه BMI شاخص مناسبي براي پيش بيني حداكثر اكسيژن مصرفي و به دنبال آن برآورد ظرفيت انجام كار فيزيكي نيست. همچنين، نتايج بيان مي كند كه انجام فعاليت منظم ورزشي و عدم استعمال دخانيات، تاثير بسزايي بر حداكثر اكسيژن مصرفي كارگران معدن دارد.