نقض حقوق کارگران در ایران به دلایل مختلف اجتماعی، اقتصادی، و سیاسی همواره یکی از موضوعات بحث‌برانگیز بوده است. این نقض حقوق شامل جوانب مختلفی است که به برخی از مهم‌ترین آنها اشاره می‌کنم:


**دستمزد ناکافی**: دستمزد کارگران در ایران اغلب با هزینه‌های زندگی متناسب نیست. با توجه به نرخ تورم و افزایش مداوم قیمت‌ها، بسیاری از کارگران توانایی تأمین نیازهای اولیه خود و خانواده‌هایشان را ندارند. دستمزدها در بسیاری از مواقع کمتر از سبد معیشت تعیین شده توسط دولت و نهادهای کارگری است.

2. **عدم امنیت شغلی**: بسیاری از کارگران در ایران با قراردادهای کوتاه‌مدت و موقت کار می‌کنند که امنیت شغلی آنها را به شدت کاهش می‌دهد. این شرایط باعث شده تا بسیاری از کارگران در ترس از اخراج یا عدم تمدید قرارداد باشند.

3. **شرایط نامناسب کاری**: در بسیاری از صنایع، کارگران با شرایط کاری خطرناک و غیراستاندارد مواجه هستند. عدم رعایت استانداردهای ایمنی و بهداشت در محیط‌های کاری به حوادث کاری منجر می‌شود که گاهی جان کارگران را به خطر می‌اندازد.

4. **عدم وجود تشکل‌های مستقل کارگری**: در ایران، کارگران از حق تشکیل اتحادیه‌های مستقل و دفاع از حقوق خود در بسیاری از موارد محروم هستند. تشکل‌های کارگری موجود به شدت تحت کنترل دولت یا نهادهای وابسته به آن قرار دارند و از حمایت کافی برای کارگران برخوردار نیستند.

5. **سرکوب اعتراضات کارگری**: کارگران در ایران وقتی برای احقاق حقوق خود اقدام به اعتصاب یا اعتراض می‌کنند، اغلب با سرکوب مواجه می‌شوند. بازداشت، تهدید و برخوردهای امنیتی با فعالان کارگری یکی از چالش‌های اصلی در این زمینه است.

6. **تاخیر در پرداخت دستمزدها**: تأخیرهای طولانی در پرداخت دستمزدها یکی دیگر از مشکلات اساسی است. این موضوع به ویژه در صنایع و شرکت‌های بزرگ یا پروژه‌های دولتی دیده می‌شود که کارگران برای ماه‌ها حقوق خود را دریافت نمی‌کنند.

این مسائل نشان‌دهنده عدم توجه کافی به حقوق کارگران در ایران است و بسیاری از کارگران و فعالان کارگری خواستار اصلاحات در قوانین کار و بهبود شرایط هستن