«تهران دوباره در خاموشی و بی‌آبی؛ وقتی زندگی مردم قربانی سود یک اقلیت می‌شود»
دوشنبه ۱۲ آبان ماه، #شیرین_کریمی جامعه‌شناس و مترجم
توسط نیروهای امنیتی در منزل شخصی خود بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد.
همچنین، ماموران ضمن تفتیش منزل، شماری از وسایل شخصی این شهروند را ضبط کردند. بر اساس این گزارش، صبح دوشنبه ۱۲ آبان ماه، ماموران امنیتی با ورود به منزل شخصی خانم کریمی اقدام به بازداشت این شهروند کرده‌اند.
همزمان با بازداشت خانم کریمی، منزل وی توسط ماموران تفتیش و شماری از وسایل شخصی از جمله کتاب‌ها و وسایل الکترونیکی او ضبط شده است.
وضعیت جسمی زندانی سیاسی
مرضیه فارسی نگران کننده است
خانه‌داری، شغلی بی‌حقوق و بی‌مرخصی که در آمارهای رسمی جایی ندارد، اما ستون بی‌نام‌ونشان بسیاری از خانواده‌های ایرانی است.
به گزارش خبرآنلاین، در نبود برخی حمایت‌ها، زنان خانه‌دار ایران با وجود نقش محوری‌شان در خانواده، همچنان از حق استراحت، امنیت اقتصادی و زندگی
محروم مانده‌اند.
شرق در گزارشی به وضعیت زندگی این زنان پرداخته است، در بخش‌هایی از این گزارش آمده که: خانه‌داری تنها شغل جهان است که هیچ مرخصی و سنوات و عیدی و تعطیلی شامل حال آن نمی‌شود. نسرین یک زن خانه‌دار است، او به شرق درباره فعالیت روزانه‌اش گفته که: «حوالی ساعت ۵:۳۰ صبح بیدار می‌شوم. مقدمات ناهار را آماده می‌کنم و غذای همسرم را هم برای روز کاری که در پیش دارد در ظرف خودش می‌گذارم. صبحانه را آماده می‌کنم و یک ساعت بعد، کم‌کم بقیه اعضای خانواده هم بیدار می‌شوند. دو پسر دارم که یکی راهی مدرسه و دیگری راهی دانشگاه می‌شود. غذای آن‌ها را هم آماده می‌کنم و وقتی که صبحانه بخورند و بروند، تازه کارهای خانه شروع می‌شود؛ جمع کردن میز، شستن ظرف‌ها، خرید برای خانه، آماده کردن ناهار، تمیز کردن اتاق پسرها. آن وسط‌ها هم کمی فرصت گفت‌وگوی تلفنی با خانواده و دوستانم را دارم. اما خیلی زود باید کارهای شام را انجام بدهم و برای بازگشت مردهای خانه آماده شوم.»
به گفته نسرین: «اگر عید باشد کارهای من بیشتر می‌شود. هر اتفاق خوب و بدی که رخ دهد من هستم که مسئولیتم افزایش پیدا می‌کند. ناشکری نمی‌کنم و از داشتن خانه و خانواده خوبم خوشحالم اما دوست داشتم فرصتی بود تا یک روز هم در سال فقط برای خودم باشم. پسرهایم گاهی کمک می‌کنند اما چیزی از فشار کار خانگی کم نمی‌کند.»
سید حسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران دربخش‌هایی از صحبت‌هایش به شرق گفته که: « زنان خانه‌دار باید فرصت و حق زندگی اجتماعی داشته باشند. آن‌ها نیاز دارند روابط دوستانه خود را حفظ کنند و اوقات فراغت باکیفیتی را تجربه کنند. متأسفانه بسیاری از زنان خانه‌دار از این فرصت‌ها محروم می‌مانند و تمام زندگی‌شان به فضای خانه محدود می‌شود.»
به گفته او «اجرای بیمه اجتماعی اجباری برای همه زنان خانه‌دار در شرایط فعلی ممکن نیست، زیرا بسیاری از آنان شغل یا منبع درآمدی برای پرداخت حق بیمه ندارند. در گذشته نیز طرح‌هایی برای بیمه زنان خانه‌دار اجرا شد، اما به دلایل مختلف از جمله محدودیت بودجه و پیچیدگی قوانین بیمه‌ای، تداوم نیافت؛ به عنوان مثال، در دوره‌ای شهر نوشهر به عنوان پایلوت اجرای این طرح انتخاب شد، اما به نتیجه نرسید.»
موسوی چلک گفت: «آنچه در شرایط فعلی از اهمیت بیشتری برخوردار است، حفظ کرامت زنان خانه‌دار، حمایت روانی و اجتماعی از آنان و ایجاد سازوکارهایی است که بتوانند در کنار مسئولیت‌های خانوادگی، از فرصت‌های رشد فردی و اجتماعی نیز بهره‌مند شوند.»
جامعه ایران امروز با نسلی روبه‌رو است که در مقایسه با نسل قبل، درس خوانده و کمتر از هر نسل دیگری زمینه اشتغال برایش فراهم شده.
به گزارش خبرآنلاین روزنامه اعتماد نوشت: گسترش کمی آموزش عالی بدون پیوند موثر با بازار کار، پدیده‌ای تازه و نگران‌کننده آفریده است: نسلی تحصیلکرده اما معلق؛ جوانانی که نه در آموزش مانده‌اند و نه در زندگی شغلی تثبیت شده‌اند. با این وجود دانشگاهی که باید پل ارتباطی میان دانش و زندگی باشد به ایستگاهی موقت میان آرزو و واقعیت تبدیل
فروزنده اربابی، تنها عضو ایرانی بنیاد بین‌المللی مولانا که این روزها به شدت پیگیر وضعیت کامران فانی است دردمندانه خواهش می‌کند، یک؛ هم‌چون بار پیش در ترخیص کامران فانی ار بیمارستان تعجیل نشود و دو؛ پس از ترخیص به خانه سالمندان بازگردانده نشود و خانه‌ای، به همراه پرستاری با مقرری ماهیانه‌ای برایش در نظر گرفته شود.
⚡💧 شعر مهم: «آب و برقِ ناپیدا» آب رفت و برق هم با او سفر کرد، مانده‌ایم اینجا، دل از صبرتر کرد. چای بیجوش، کولر نیمه جان است، زندگی بینو...
