مراسم ال جی بی تی در بازی ایران و مصر مسلمان

 

کمیته برگزاری جام جهانی در سیاتل: مراسم جامعه ال‌جی‌بی‌تی با وجود اعتراض ایران و مصر، در جریان بازی دو تیم برگزار می‌شود

منبع تصویر،Reuters

سازمان‌دهندگان جام جهانی ۲۰۲۶ در سیاتل آمریکا اعلام کردند که فعالیت‌های مرتبط با حمایت از جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌ در جریان مسابقه میان مصر و ایران در تورنمنت سال آینده، با وجود اعتراض مقامات دو کشور، طبق برنامه قبلی انجام خواهد شد.

سیاتل، محل برگزاری این مسابقه، یکی از ۱۶ شهر آمریکاست که در جریان جام جهانی تابستان سال آینده میزبان بعضی از مسابقات است.

کمیته‌ محلی‌ مسئول برگزاری مسابقات در سیاتل اعلام کرده است که مسابقه ایران و مصر در ورزشگاه «لومن فیلد» در تاریخ ۲۶ ژوئن (۱۶ خرداد)‌ با جشن‌هایی برای بزرگداشت جامعه ال‌جی‌بی‌تی همراه خواهد بود.

هانا تادسه، معاون ارتباطات کمیته برگزار کننده در بیانیه‌ای که در اختیار رسانه‌های آمریکا قرار گرفت، گفت: «برنامه‌هایی که برای آخر هفته پراید و کل مدت مسابقات در نظر گرفته شده، همان‌طور که برنامه‌ریزی شده بود، اجرا می‌شود. این برنامه‌ها بیرون از استادیوم برگزار خواهد شد و با رهبران، هنرمندان و کسب‌وکارهای جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌ همکاری می‌شود تا جشن‌های پراید که در سراسر ایالت واشنگتن برگزار می‌شود، پررنگ‌تر و بهتر شود.»

در این بیانیه همچنین آمده است: «فوتبال قدرت منحصربه‌فردی برای متحد کردن مردم در سراسر مرزها، فرهنگ‌ها و باورها دارد. منطقه شمال‌غربی اقیانوس آرام در آمریکا، میزبان یکی از بزرگ‌ترین جوامع ایرانی-آمریکایی کشور، یک جامعه پررونق مصری و جوامع غنی‌‌ای است که تمام کشورهایی در سیاتل میزبانشان هستیم را نمایندگی می‌کند.»

«ما متعهد هستیم که اطمینان حاصل کنیم که همه ساکنان و بازدیدکنندگان، گرمی، احترام و عزتی را که معرف منطقه ماست، تجربه می‌کنند.»

گفته شده است که این برنامه‌ها پیش از مشخص شدن تیم‌های حاضر در این دیدار یا قرعه‌کشی جام جهانی ۲۰۲۶ تعیین شده بودند. پس از قرعه‌کشی روز جمعه و تعیین برنامه مسابقات در روز شنبه، روشن شد که بازی ایران و مصر در گروه جی در سیاتل و در این روز خاص برگزار خواهد شد.

مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال ایران، دو روز پیش به برنامه فوتبال برتر تلویزیون گفت که این مسئله را در کمیته مسابقات فیفا مطرح خواهد کرد: «هم ما اعتراض کردیم و هم مصر. یک کار غیر معقول و غیر منطقی که حمایت از یک مجموعه خاصی هست که... اونجا حتما باید صحبت بکنیم و هر دو کشور هم اعتراض کردند

سالگرد حقوق بشر حکومتی در ایران

در جستجوی راهکاری برای رابطه ایران با نهادهای بین المللی در مسئله حقوق بشر / اساتید حقوق بین‌الملل در روز جهانی حقوق بشر چه گفتند؟

در آستانه سالگرد تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر، سمپوزیومی در دانشگاه تهران با نقدی بی‌سابقه و دو سویه، هم سازوکارهای داخلی و هم ساختارهای بین‌المللی حقوق بشر را به چالش کشید. حقوقدانان و دیپلمات‌های حاضر با هشدار درباره «جرم دولتی» ناشی از تفسیرهای نامشخص قانونی در داخل و تشریح «سقوط نظم بین‌الملل» به سمت «صلح از طریق زور» در خارج، بحرانی چندلایه را ترسیم کردند. در میان این نقدها، راه‌حل‌هایی از «دیالوگ فنی ماده‌به‌ماده» با نهادهای جهانی تا «بازگشت رادیکال به یک معاهده واحد حداقلی» پیشنهاد شد، در حالی که هشدارهای جدی درباره چالش بزرگ آینده، «هوش مصنوعی»، و لزوم تمرکز بر «عدالت کیفری داخلی» به عنوان 

پایه هر دفاعی بین‌المللی، گوشزد شد.

نماینده حکومت. ما همه رو بدبخت کردیم

  نماینده مجلس: یک شانه‌ تخم‌مرغ شده ۳۰۰ هزارتومان، برنج توی بازار نیست

ما #کشاورز رو بدبخت کردیم‌! به‌خدا #مردم دیگه نه به جلساتمون اعتقاد دارن نه صحبت‌هامون...

🔹انتقادات تند کمال حسین‌پور، نماینده مجلس از وضعیت کشاورزان در جلسه کمیسیون کشاورزی و خطاب به رئیس کمیسیون:

#برنج ۲۵۰ هزارتومانی هم توی بازار نیست، #مرغ شده ۲۰۰ تومان؛ ما کشاورزان رو بدبخت کردیم

آب نمیدیم، گازوئیل نمیدیم، نهاده نمیدیم، اجازه صادرات نمیدیم، خرید تضمینی میکنیم پول نمیدیم!

تنفر نسبت به دین و ارزش ها

 

 برخی نهادهای فرهنگی جز ایجاد تنفر نسبت به دین و ارزش‌ها خروجی دیگری ندارند

 /پزشکیان شجاعت حذف بودجه‌ اینها را دارد؟

▫️به نظر من، آقای پزشکیان باید شجاعت داشته باشند که بودجه ارگان‌ها و بنیادهای فرهنگی را حذف کنند و بودجه‌ای که از این محل آزاد می‌شود را در اختیار جاهایی قرار دهند که واقعاً درد مردم را حل می‌کند و به رفع مشکلات آنها کمک می‌کنند.

▫️باید تاکید کنم که درباره قانون عفاف و حجاب آقای پزشکیان واقعاً ایستادگی کردند. ای کاش برای بقیه چیزها هم همین‌طور ایستادگی می‌کردند.

▫️آقای پزشکیان آدم باتجربه‌ای است؛ چندین دوره نماینده مجلس بوده و خودش این تذکرات را به رئیس‌جمهورهای قبلی می‌داد که «آقا، شما که می‌دانستید برای چه آمدید؟ شما اگر اختیار نداشتید برای چه آمدید؟» الآن خودشان دارند همین صحبت‌ها را می‌کنند و بنابراین اصلا پذیرفته نیست.

▫️مگر خودشان قول ندادند و نگفتند اگر نتوانیم به وعده‌های خود عمل کنیم کناره‌گیری می‌کنیم و گردنمان را گرو می‌گذاریم؟ الآن که نمی‌گذارند به وعده‌هایشان عمل کنند، شفاف بیایند به مردم بگویند و اسم ببرند. دیگر چیزی از این بالاتر نیست.

پول دادن به نهادهای و ارگان‌هایی که نسبت به دین ایجاد نفرت می‌کنند اسراف است

ضمن اینکه اسراف‌کردن فقط مروبط به مصرف آب، برق و گاز نیست. وقتی یک نهاد، بنیاد یا ارگان داریم که نه فقط هیچ خروجی ندارد، بلکه با عملکرد نامناسبش نسبت به دین و ارزش‌های جامعه ایجاد تنفر می‌کند، پول دادن به اینها حکم همان اسراف است. شما هزینه می‌کنید و بودجه در اختیارشان قرار می‌دهید که تأثیر مثبت داشته باشند؛ اما هیچ تأثیری ندارند که اتفاقا تأثیر منفی هم دارند. پس برای چه باید به آنها پول بدهید؟ این به نظر من حکم اسراف دارد

شما که مخالف فیلترینگ هستی، ما هم که مخالفیم، تو هم که رئیس جمهوری؛ این حرف‌ها قشنگ نیست

به نظر من این ادبیات دیگر امروز در جامعه پذیرفته نیست که رئیس‌جمهور بیاید بگوید «من هم با فیلترینگ خیلی مخالف هستم». شما رئیس شورای عالی امنیت ملی و رئیس شورای عالی فضای مجازی هستید. شما که مخالفید، ما هم که مخالفیم، مردم هم که مخالف هستند، تو هم که رئیس‌جمهور ما هستی و به تو رأی داده‌ایم که بروی فیلترینگ را جمع کنی؛ یکی از وعده‌های اصلی‌ات هم بود. حالا اینکه بیایی و بگویی «من هم مخالف هستم»، قشنگ نیست؛ به نظر من زیبنده نیست، و مردم هم دیگر امروز این را نمی‌پذیرند

انتظار عذرخواهی ما رعیت را دارید

 انتظار عذرخواهی ما رعیت را دارید ؟

، در خصوص سخت شدن معیشت مردم نوشت 

‏ قالیباف از وضعیت معیشت مردم انتقاد دارد.

پزشکیان نسبت به گرانی‌ها معترض است.

و مجلس نیز از کوچک شدن سفره‌های مردم ابراز نگرانی می‌کند

فکر کنم انتظار دارند ما رعیت بابت این حجم از گرانی و بدبختی‌ها که موجب تشویش و مکدر شدن خاطرِ حضرات شده، از آنها عذرخواهی کنیم.

وضعیت معیشت کارمندان تلویزیون ایران

مردم ایران عزیز  

 وقت عالی بخیر

ایا از فاجعه  اسفناک وضعیت معیشت کارمندان صداوسیما و تسخیر سازمان  صداوسیما توسط  بسیج و سپاه خبر دارید ؟

ایا خبر دارید که سازمان صدا و سیما با چه حقوق پایین و خدمات ضعیفی داره حق و حقوق کارمندانش رو میخوره و از پول و بودجه کلان سازمان اصلا کارمندان بهره ای نبرده اند؟

از اعتراضات و تجمعات دوشنبه بلالی خبر دارید ؟ و از حقوق پایین بازنشستگان کارد به استخوان رسیده چیزی شنیدید ؟ که بارها و بارها  مورد رفتار تهاجمی و ضرب و شتم قرار گرفتند  و خیلی از معترضین در طی این سالها جونشون رو از دست دادن !

ایا میدونید از سال پیش مدیران با اختلاف حقوق فاحش دارند کیف میکنن و چوب اخبار افزایش رو به پای کارمندان مینویسن و رسانه ایش میکنن ؟

ایا میدونید که تیم پایدارچی ها و دا ر و دسته  جلیلی صداو سیما رو دارند میچاپند و همه کارمندانش از وضعیت موجود ناراضیند ؟

بیمه ها رو از بین بردند ، دفترچه های ابی سازمان بی فایده اس، بیماران خاص سازمان سردرگم و بلاتکلیفن ، وو و

وایا میدونید در حالی که در کشور اینهمه وضعیت اسفناک و گرانی وجودداره! برای روز مادر ۷۰۰ هزارتومن تا به تومن به خانومای همکار عیدی دادند 

واقعا شرم بر هرچی ادم  نالایق که سازمان صداو سیما که یکی از بزرگترین و پردرامد ترین سازمان کشوره کارمندانش در فقیرترین و پایبنترین حقوق قراردا رند وانگار جبلی بی وجدان و احمق  نمیداند وضعیت چه خبر است ! لطفا پیام منو بزارید تا مردم بدانند که صداوسیما چقدر مدیران  بی خاصیت داره

و هیچ خبرگزاری و رسانه ای خبر از اینهمه اتفاقات نداره

در بلوچستان برای کودکان رویا عروسک نیست . آب است

 

در بلوچستان برای کودکان

 رویا عروسک نیست؛اب است 

در ادامه یک مقاله کامل، منسجم و قابل چاپ درباره موضوع «در بلوچستان برای کودکان رویا عروسک نیست، آب است» ارائه می‌کنم. اگر نیاز به کوتاه‌تر، طولانی‌تر یا با سبک روزنامه‌ای‌تر داشته باشید، بفرمایید تا اصلاح کنم.

---

در بلوچستان برای کودکان، رویا عروسک نیست؛ آب است

در بسیاری از نقاط جهان، کودکان رؤیاهای مشترکی دارند؛ عروسکی در آغوش، دوچرخه‌ای رنگی، کیف مدرسه‌ای نو یا اتاقی کوچک با نقاشی‌های کودکانه. اما در بلوچستان، جغرافیایی که طبیعتش سخت و بخش‌هایی از آن فراموش‌شده‌اند، رؤیای بسیاری از کودکان نه اسباب‌بازی است و نه بازی‌های کودکانه. بزرگ‌ترین و ساده‌ترین آرزوی آنها «آب» است؛ آبی که برای بسیاری در جهان بدیهی است، اما برای کودکان بلوچ همچنان یک خواسته بزرگ و دست‌نیافتنی.

کودکی که با تشت آب بزرگ می‌شود

در روستاهای بلوچستان، روزی نیست که کودکان مسیرهای طولانی را طی نکنند تا ظرفی پر از آب برای خانه بیاورند. مسیرهایی که در ذهن یک کودک هفت‌ساله باید راه به مدرسه ببرد، اما در بلوچستان او را به سمت چاه‌های نیمه‌خشک یا هوتَک‌های غیربهداشتی می‌کشاند. کودک بلوچ، پیش از آموختن الفبا، با واژه‌های «بی‌آبی»، «کمبود» و «انتظار» آشنا می‌شود.

برای دختران کوچک، آوردن آب تنها یک کار روزانه نیست؛ بخشی از هویت اجتماعی آنهاست. آنها عروسک‌های‌شان را در خانه می‌گذارند، اگر اصلاً عروسکی داشته باشند، و با ظرف‌هایی بزرگ‌تر از توان کودکی‌شان راهی بیابان می‌شوند. دست‌هایشان زودتر از سنشان ترک می‌خورد، اما امیدشان به پر بودن ظرف، آنها را پیش می‌برد.

آب، خط جداکننده کودکی و بزرگسالی

کودکی در بلوچستان کوتاه‌تر است. وقتی دستی باید ظرف پنج‌کیلویی آب را حمل کند، وقتی خرج تحصیل فدای هزینه خرید آب می‌شود، وقتی بار مسئولیت در سال‌های ابتدایی زندگی روی شانه‌های کوچک کودکان می‌نشیند، طبیعی است که رؤیاهای رنگی به رؤیاهای ابتدایی بدل شود.

آب در بلوچستان نه تنها یک نیاز حیاتی، بلکه یک سرمایه عاطفی است. کودک بلوچ قبل از آنکه آرزوی داشتن اسباب‌بازی کند، آرزو می‌کند روزی از خواب بیدار شود و ببیند آب لوله‌کشی در خانه‌شان جاری است. رؤیایی به سادگی آب، اما به سختی زندگی در خشکسالی.

چالش‌هایی که کودکی را می‌بلعند

خشکسالی، کمبود زیرساخت، فاصله زیاد با منابع آب، فقر، نبود سیستم‌های پایدار انتقال آب و محرومیت تاریخی، همه دست‌به‌دست هم داده‌اند تا زندگی کودکان بلوچ از ابتدایی‌ترین حقوقشان تهی شود. نبود آب سالم پیامدهای جدی دارد: بیماری‌های عفونی، سوءتغذیه، افت تحصیلی، ترک تحصیل و افزایش خطرات محیطی برای کودکانی که هر روز مجبورند کیلومترها در بیابان قدم بزنند.

در چنین شرایطی، آب تنها یک مایع حیاتی نیست؛ یک «حق» است که سال‌هاست از کودک بلوچ دریغ شده.

رویاهای کوچک، نیازهای بزرگ

برای بسیاری از این کودکان، داشتن یک قمقمه کوچک پر از آب سرد، ارزشی به اندازه داشتن یک عروسک محبوب دارد. در جهانی که کودکان با اسباب‌بازی‌های دیجیتال سرگرم می‌شوند، کودک بلوچ دلش می‌خواهد روزی مدرسه‌ای داشته باشد که آب‌خوری آن خشک نباشد و مجبور نباشد ساعت‌ها از روز را برای یافتن آب بگذراند.

آرزوی او قرار نیست بزرگ باشد؛ آب پاک، دسترسی آسان، و شانس تجربه یک کودکی واقعی.

چشم‌اندازی که باید تغییر کند

نوشتن و گفتن درباره محرومیت کودکان بلوچ تنها روایت یک درد نیست؛ دعوت به دیدن و تغییر دادن است. تغییر در نگاه مسئولان، سیاست‌گذاری‌ها، تخصیص منابع و اجرای پروژه‌های پایدار آب‌رسانی. اگر امروز دست‌ها و صداهای بیشتری به یاری این سرزمین بشتابند، شاید فردا کودکی بلوچ هم بتواند مثل همه کودکان دنیا رؤیایی داشته باشد که بوی رنگ و نور بدهد، نه بوی خاک و تشنگی.

کودکان بلوچستان سزاوار کودکی‌اند. سزاوار بازی، مدرسه، خانه‌ای امن و رویاهایی رنگی. حق آنهاست که وقتی از رویاهایشان می‌پرسند، نام «آب» پاسخ نباشد.